Onbekend maakt onbemind…..

Tsja, dat gaat ook op voor het fotograferen bij een uitvaart. Hopelijk heb je na het lezen van deze blog een duidelijker beeld van een fotograaf bij een uitvaart en helpt het om meer bewust een keuze te maken voor het wel of niet vast laten leggen van een uitvaart.

Waarom een uitvaart laten fotograferen?

“Laat jij de uitvaart van je moeder fotograferen? Waarom?” “Je wilt toch niet huilend op een foto! Zo’n fotograaf loopt toch alleen maar in de weg!” “Je wilt je moeder toch herinneren hoe ze was, de leuke momenten? Wat heb je nu aan foto’s van de uitvaart?”

Allemaal vragen en opmerkingen die heel logisch zijn, maar toch veelal gesteld uit het ontbreken van kennis en ervaring rondom afscheidsfotografie. Want was is dat nu, afscheidsfotografie?

Het fotograferen van een overleden persoon was eind 19^e eeuw heel normaal. Er werd een foto gemaakt van de overledene en deze werd vervolgens rondgestuurd om mensen binnen de familie op de hoogte te brengen van het overlijden. Het was heel gewoon dat als het om een kind ging dat deze in een zittende houding in een stoel werd gezet met een pop of beer in de armen alsof het sliep. Ook werden er hele familie portretten geschoten inclusief de overledene. Tot aan de tweede wereld oorlog was dit heel normaal. Daarna zag je deze vorm van fotografie steeds minder.

Tegenwoordig is er weer steeds meer behoefte aan een herinnering van de dag van de uitvaart of ook de periode hier omheen. Denk bijvoorbeeld aan een terminaal ziek iemand waarbij de laatste liefdevolle momenten worden vastgelegd, de opbaring en het afscheid thuis. Maar ook na de uitvaart bij het plaatsen van een grafsteen of monument of het bijzetten van de urn kan er de behoefte bestaan om hiervan een liefdevolle herinnering te creëren.

“Ik herinner liever alle leuke momenten van toen ze nog leefde!”

Ik hoor je al denken: “Ik herinner liever alle leuke momenten van toen ze nog leefde!”. Dat klopt en die moet je ook zeker levend houden. Maar vaak voor de rouwverwerking is het goed om ook over de laatste periode van iemands leven te praten, inclusief de uitvaart. Wie waren er allemaal, wie hebben er gesproken, wie was degene die zijn hand op mijn schouder legde toen ik het zo moeilijk had….. Die dag gaat vaak in een roes aan je voorbij. De foto’s houden de herinnering levend en zijn een goed middel om een gesprek hierover op gang te brengen.

Naast rouwverwerking heb je ook nog een hele praktische kant van het vastleggen van een uitvaart. Denk maar eens aan familieleden of kennissen die niet bij de uitvaart aanwezig kunnen zijn. Zij kunnen dan toch aan de hand van de foto’s de uitvaart meemaken en emotioneel gezien afscheid nemen van de overledene. Tevens zijn er vaak kinderen die nog te jong zijn om het allemaal te begrijpen. Wat is er dan niet mooier om het fotoboek erbij te pakken en te laten zien wie er waren, welke tekeningen er gemaakt waren of hoe mooi de kist beschilderd was. Dit helpt allemaal om het voor een ieder een plekje te geven.

“Ja, dat is dus inderdaad wel heel mooi, maar die fotograaf, die loopt natuurlijk telkens voor mij langs en dan zit ik meer op hem te letten dan dat ik naar een speech zit te luisteren of een mooi muziekstuk.” Een begrijpelijke vraag, en daarom is het zo belangrijk om iemand te kiezen die ervaring heeft met het vastleggen van uitvaarten. Een afscheidsfotograaf houdt rekening met de momenten waarop hij kan lopen, heeft rekening gehouden met het schoeisel dat hij draagt, heeft de apparatuur om onder slechte lichtomstandigheden te fotograferen (zonder flits uiteraard), weet welke momenten hij moet pakken en weet wanneer hij afstand moet nemen. Het mooiste compliment dat je als afscheidsfotograaf kan krijgen is “Ik heb je bijna niet gezien, soms was je wel even in beeld, maar ik heb dat totaal niet als storend ervaren”. Soms wordt er gekozen voor een kennis of familielid. Daarbij wordt vaak wel vergeten dat deze ook in rouw is en het liefste bewust de uitvaart wil meemaken. Afgelopen jaar heb ikzelf twee uitvaarten gehad van mensen die mij zeer na aan het hart lagen. Ik ben blij dat ik op dat moment niet de foto’s hoefde te maken en daar een collega voor heb gevraagd. Op die manier heb ik bewust de uitvaart meegemaakt en kan ik toch af en toe als ik de behoefte heb de foto’s erbij pakken. Dat helpt mij heel veel in het een plekje te geven.

Ik vind het jammer dat men vaak niet bekend is met de mogelijkheid om een uitvaart te laten vastleggen. Vooral omdat het soms achteraf als een gemis wordt ervaren. Ik hoop dat ik je door deze blog een klein beetje meer kennis en begrip voor de uitvaartfotografie heb bijgebracht. Als je vragen hebt of je wil hier graag wat meer over weten, neem dan gerust contact met mij op.